Geniet in het hart van de Combraille van het omringende landschap en zet uw koffers neer op Domaine de Villateux. De gîte is gelegen naast het huis van de eigenaar. In deze oude boerderij wordt u verleid door een gîte, die de charme van het oude en het comfort van het moderne combineert. Op her gelijkvloers bevindt zich een open keuken en de woonkamer. U zult het comfort van de houtkachel in het seizoen waarderen. Een wenteltrap brengt je naar het slaapgedeelte namelijk 1 slaapkamer voor 2 personen (1 bed 160x190cm) en 1 slaapkamer voor 2 personen (2 aparte bedden 90x190cm). Een badkamer met inloopdouche die tevens dienst doet als kleedkamer, en een apart toilet. De mogelijkheid bestaat om een extra bed te zetten. Ontspannen kan je op het privéterras met tuinmeubelen en omheind grasveld. Als u wilt, is er een grotere open ruimte rond het huisje beschikbaar voor eventueel een barbecue te gebruiken. Overdekte parkeerplaats indien nodig. Gemeenschappelijk zwembad, bovengronds, onverwarmd (7,30x3,60m) toegankelijk afhankelijk van het seizoen, in overleg met de eigenaar. Ter plaatse biedt de eigenaar 6 plaatsen op zijn camping. Een surplus van het huisje is de all-inclusive formule, lakens en handdoeken aanwezig, opgemaakte bedden bij aankomst, hout, elektriciteit en schoonmaakkosten inbegrepen.

Au cœur de la Combraille, profitez de la campagne environnante et posez vos valises au Domaine de Villateux. Le gîte se situe dans la continuité de la grange et de la maison du propriétaire. Dans cet ancien corps de ferme vous serez séduits par ce gîte mitoyen, qui allie le charme de l'ancien et le confort du moderne. Rez de chaussée : cuisine ouverte sur le séjour. Vous apprécierez le confort du poêle à bois en saison. Étage : empruntez l'escalier en colimaçon pour découvrir l'espace nuit. 1 chambre pour 2 personnes (1 lit 160x190cm), 1 chambre pour 2 personnes (2 lits 90x190cm jumelables). 1 salle d'eau (douche à l'italienne) desservant un dressing. 1 WC indépendant. Possibilité d'une personne supplémentaire avec ajout d'un lit d'appoint. Détendez-vous sur la terrasse privative aménagée avec son salon de jardin et son espace pelouse clos. Si vous le désirez, un espace non clos plus grand est à votre disposition autour du gîte. Barbecue. Parking couvert selon besoin. Piscine commune, hors sol, non chauffée (7.30x3.60m) accessible selon la saison, à voir avec le propriétaire. Sur place, le propriétaire propose 6 emplacements dans son camping. Le plus du gite : formule tout inclus, draps et linge de toilette fournis, lits faits à l'arrivée, bois, électricité et forfait ménage compris.

Het oude station van Néris-les-Bains werd gebouwd volgens de plannen van architect Louis Brachet. Het werd in 1931 in gebruik genomen op de lijn Montluçon-Clermont-Ferrand. Het verkeer bestond uit goederentreinen en passagierstreinen die kuurgasten naar de kuuroorden brachten. Het personenvervoer duurde slechts tot 1939. Na de oorlog werd de trein Paris-Néris-les-Bains onderhouden tot 1957 tijdens het kuurseizoen. Het door de gemeente aangekochte gebouw werd in 1975 geklasseerd als historisch monument en daarna in gebruik genomen als polyvalente zaal.

Het theater werd gebouwd aan het einde van de 19e eeuw naar de plannen van de heer Dejean toen de amusementsruimten van het thermale centrum te klein werden om het entertainment te ontvangen. Gelegen in het hart van het casinopark, op een steenworp afstand van het spacentrum, verleidt dit theater zowel door zijn charme als door zijn akoestiek, het is als historisch monument is geklasseerd.

Het aangename kleine kuuroord Néris-les-Bains, gekend sinds de Oudheid voor de weldadige werking van het warme water, onthult talrijke ruïnes, getuigenissen van het rijke verleden. Gallo-Romeinse zwembaden en een Gallisch oppidum, een Romeins amfitheater, een merovingische necropool, een romaanse kerk, naast een theater een Casino, een thermaal etablissement en een vroeger Belle Epoque station, zijn allen bouwkundige getuigen waarmee de stad getooid is.

Gedenkmonument voor de gedeporteerde bewoners en het Gemeentehuis

Brug over de Cher en de Barrage du Prat, is een 126 meter lange en 24 meter hoge hydraulische dam gelegen op het grondgebied van de gemeente Sainte-Thérence. De Barrage du Prat werd in 1970 gebouwd aan de overkant van de rivier de Cher en houdt een watervolume van 1.560 duizend m³ vast op een oppervlakte van 192 hectare en is van het type Contreforts, voor hoofdgebruik, waterkracht.

De huidige kerk Saint-Bravy de Pionsat is vrij recent. Aan de andere kant van het kerkplein stond een oudere kerk. Deze Romaanse kerk van Pionsat is ons alleen bekend door twee litho's. Omdat in het midden van de 19e eeuw de stevigheid zeer ernstig in twijfel werd getrokken, werd besloten een nieuwe te bouwen. De stenen van de oude kerk werden gebruikt om de huidige in neoromaanse stijl te bouwen. Renovatie van het stadhuis van Pionsat, dat recentelijk werd verkocht.

Pionsat werd sinds de oudheid door de Galliërs bewoond en werd in de middeleeuwen een welvarende heerlijkheid, waarbij het feodale kasteel werd omgevormd tot een prachtig lustoord uit de Renaissance. De site is vandaag de dag nog steeds het juweel van de gemeente die zo'n 1100 inwoners telt. Naast zijn erfgoed benadrukt het een ongerepte natuurlijke omgeving die met name zal worden gewaardeerd door liefhebbers van wandelen en groen toerisme.

Marcillat-en-Combraille bevindt zich op de kruising van drie geomorfologische typen, de Cher, de heuvels van La Marche en hun glooiende hellingen, ht overwicht van weilanden, coulissehagen afgewisseld met bomengordels zorgen niettemin voor een sterke landschappelijke identiteit.

Treinstation Montluçon en gedenkmonument voor de wijze waarop het verzet tijdens WO II de treintransporten naar Nazi Duitsland heeft verhinderd.

Château des Ducs de Bourbon werd gebouwd tijdens de Honderdjarige Oorlog door Louis II de Bourbon en zijn opvolgers, Jean I en Charles I, heeft dit kasteel uit de 15e en 16e eeuw een enorm rechthoekig centraal deel geflankeerd door een torentje en een stevige rechthoekige toren aan de kant die uitkijkt op de dorp. Beschermd door een wal en door de omringende muur van de stad, waarvan er overblijfselen zijn in de Jardin Wilson.

De stad Montluçon, gelegen in het hart van de vroegere Bourbonnais provincie, bewaart een groot aantal sporen van het middeleeuwse tijdperk. Het historische centrum, bijzonder pittoresk, met typische steegjes afgeboord met oude vakwerkhuizen.

De Église Notre Dame werd aan het einde van de 14e eeuw gebouwd door Louis II de Bourbon op de plaats van een Romaanse kerk, waarvan de noordmuur en een deel van het klooster bewaard zijn gebleven. Er zijn verschillende kunstwerken, waaronder een stenen Christus uit de late 15e eeuw, een Pietà, een standbeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Montluçon (17e eeuw), een uit 17e eeuw gesneden en verguld houten altaarstuk met de afbeelding van de Assumptie en een mooi glas-in-loodraam uit de Renaissance.

Passage du Doyenné, uit 13de eeuw, verbonden met het Dean's huis, dat een hoektoren heeft, met het Canon's huis. Vandaag leidt het naar de Place de la Comédie. Op zaterdagochtend geeft een bloemenmarkt een vleugje kleur aan dit deel van de oude stad.

De Eglise Saint Pierre onthult een onverwachte eenvoud. Smalle doorgangen, leiden van het schip naar de naar de zijkanten. Let op de prachtige Sint-Madeleine uit de late 15e eeuw, de Pietà, een afbeelding van dode Christus, uit de 16e eeuw en het stenen kruis achter het hoofdaltaar.

Het stadhuis was sinds het begin van de 19e eeuw geïnstalleerd in het voormalige Ursulinenklooster, met daarnaast het theater dat sinds 1809 de oude kapel bezet. Gezien de slechte staat van het complex werd in 1900 een nieuw project voor de wederopbouw van het complex bestudeerd, het werd in 1911 voltooid door de Montluçonnais-architect Gilbert Talbourdeau.

MuPop of Musée Musiques Populaires

Park van het Kasteel van La Louvière, werd geïnspireerd door het Petit Trianon van Versailles, het park en het kasteel van La Louvière werden in 1926 gecreëerd op verzoek van de Montluçonnais-industrieel Monsieur Troubat. De heer Troubat tekende zelf de plannen voor het park, een compromis tussen een tuin in Franse stijl en een tuin in Engelse stijl. Dit park herbergt vele soorten: lindeboom, chamaecyparis, eleagnus... Beelden en een volière sieren de site. In de Oranjerie zijn tijdelijke tentoonstellingen te zien.

Jardin du President Wilson, deze tuinen bevinden zich in het hart van de oude wijk van Montluçon.

La Fontaine Argence, is een fontein uit 1897 van de beeldhouwer Moreau Mathurin

Théatre de Champagne, werd herbouwd in steen door Henri Schmitt, de architect van het Casino van Monte-Carlo, op de fundamenten van het oude houten Circus, dat in 1892 in vlammen opging. De hoefijzer ornamenten op de kapitelen van de gevels geven aan dat het paardencircus was.

Les Halles, voltooid en ingehuldigd in 1874, zijn het werk van stadsarchitect Edmond Bailly. De constructie is typerend voor de 19e eeuw door zijn materialen en zijn sobere en slanke lijnen: achttien gietijzeren palen ondersteunen het immense gegoten gewelf, gevormd door een driedubbele dakhelling gescheiden door erkers. Les Halles zijn vandaag een van de favoriete dagelijkse ontmoetingsplaatsen van de Trojanen: u kunt delicatessen en lokale producten uit de Aube (fruit en groenten, andouillette, kazen, champagne...) of meer exotische producten ontdekken, in een warme, vriendelijke en bijzonder levendige sfeer in het weekend.

De huidige vorm van de stad, op het gebied van architectuur en van stedelijke inrichting, dateert uit de 16e eeuw tussen de Middeleeuwen en de Renaissance. De stad werd verwoest door een grote brand, maar werd op nagenoeg identieke wijze wederopgebouwd en op dezelfde plaats waar de inwoners werden opgeschrikt door de vlammen. De rijkste inwoners van Troyes kozen voor een minder brandbaar materiaal, wat de mengeling verklaart van vakwerkhuizen van het gewone volk en de stenen villa’s van de hogere klasse.

Ruelle des Chats is de meest pitoreske straat van Troyes door de drie nieuw vakwerkhuizen, gereconstrueerd aan de hand van oude postkaarten en periodieke gravures. Deze straat is zo genoemd omdat er wordt gezet dat de katten van het ene dak of zolder naar de andere kunnen springen voor zover de huizen mekaar kunnen raken. Stutten vermijden trouwens dat ze naar elkaar kantelen. In de 10e eeuw was de naam rue Maillard, maar de bewoners noemen het de "ruelle des Chats", kattensteeg.
De kattensteeg heeft het plaveisel dat in de straten vanaf de 13e eeuw gebruikelijk was, met een goot in het midden. De kopse kanten van de balken zijn gebeeldhouwd met oorlogstaferelen. Let ook op de oude verlichting. Vanaf 1534 besluit de stadsraad Troyes van verlichting te voorzien tijdens de perioden van de jaarmarkten. Hiervoor worden talgkaarsen in lantaarns gebruikt. In 1766 zijn er 150 openbare lantaarns die in de winter de belangrijkste straten verlichten. De talgkaarsen maken in 1800 plaats voor olie, en dan in 1842 voor gas. Elektriciteit doet aan het begin van de 20e eeuw zijn intrede.

De Basiliek Saint Urbain werd gebouwd in de 13de eeuw in opdracht van Paus Urbain IV. Het is ook hier dat je deze paus zijn graf kan vinden. De bouwwerken werden maar afgerond in de 19de eeuw. De meest opvallende elementen in de kerk zijn het koor en de 13de eeuwse brandglasramen.

L’envol des grues

Het stadhuis werd gebouwd van 1624 tot 1672. De bouw ervan begon in 1624 op de plannen van de Parijse meester-metselaar Louis Noblet na toestemming van de koning, maar werd snel stopgezet wegens gebrek aan financiële middelen. Het werd in 1670 hervat door Pierre Cottard en eindigde in 1672.

Het glooiende landschap van "Les Combrailles", een natuurlijke, historische en culturele regio van Frankrijk.

Châlons-en-Champagne is een stad in het departement Marne en was de hoofdstad van de voormalige regio Champagne-Ardenne. De stad was vroeger van militair belang, als verdedigingsplaats van Parijs aan de oostkant. Châlons heette in de Romeinse tijd Catalaunum. De Catalauni waren een Keltisch volk uit de regio Belgisch Gallië. In 451 werd de Slag op de Catalaunische Velden uitgevochten in de buurt van Châlons, hierbij werden de Hunnen onder leiding van Attila verslagen. In 1997 werd de naam van de stad veranderd van Châlons-sur-Marne, de naam die de stad kreeg tijdens de Franse Revolutie naar Châlons-en-Champagne.

De Eglise Saint-Alpin kent haar oorsprong in de 8ste eeuw en begon als een kapel. In de 12de eeuw werd er dan een kerk gebouwd. Net zoals zoveel andere kerken is deze doorheen de jaren dikwijls verbouwd geweest. Deze kerk moet je vooral bezoeken voor de glas-in-loodramen. De prachtige ramen in deze kerk dateren uit de 15de en 16de eeuw. Daarnaast kan je ook nog heel wat schilderijen bezichtigen in de kerk.

Het stadhuis van Châlons-en-Champagne werd gebouwd op het einde van de 18de eeuw. In de inkomhal kan je een indrukwekkende trap terugvinden en is makkelijk te bezoeken op werkdagen tijdens de kantooruren. De toeristische dienst van Châlons-en-Champagne organiseert ook heel wat rondleidingen in het stadhuis. Dat kan je een bezoek brengen aan Le Grand Salon en La salle du Conseil. Het zal je dan vooral opvallen dat er heel wat grote schilderijen hangen in het gebouw.

De Notre-Dame-en-Vaux kerk is gelegen op de bedevaartsroute die naar Santiago de Compostela loopt. Het pronkstuk van de kerk is een kostbare beiaard. Regelmatig worden hier dan ook beiaardconcerten georganiseerd. Naast het beiaard kan je hier ook prachtige glas-in-loodramen terugvinden.

De Kathedraal Saint-Etienne heeft doorheen de jaren al heel wat branden en renovaties meegemaakt. De oorspronkelijke kerk werd in de 12de eeuw gebouwd maar hier blijft ondertussen alleen nog maar de crypte van over. De huidige kerk werd gebouwd in de 17de eeuw maar moest na blikseminslag grondig gerenoveerd worden. De laatste restauratiewerken dateren uit 2009. De kathedraal valt vooral op door de prachtige glas-in-lood ramen. Sommige van deze ramen dateren uit de 13de eeuw.

Châlons-en-Champagne ligt in het hart van de Champagnestreek. Wijngaarden en de rivier de Marne domineren de omgeving. De stad staat vol middeleeuwse gebouwen.

Pitoreske dorpen onderweg naar huis

Het Monument van Navarin (1923), ook Aux Morts des Armées de Champagne genoemd, is een oorlogsmonument voor soldaten uit de Eerste Wereldoorlog dat zich bevindt tussen Sommepy-Tahure en Souain-Perthes-lès-Hurlus. Op het monument staan meer dan 10.000 namen vermeld. In de streek van Suippes aan de rivier de Marne werden tijdens de Eerste Wereldoorlog hevige gevechten geleverd door het 4de Franse leger. De Eerste Slag van de Champagne in 1914, de Tweede Slag van de Champagne in 1915 en De Slag des Monts de Champagne in 1917 werden hier uitgevochten.